Sprawy karne

Zatrzymanie przez policję

Pierw­sze godzi­ny po zatrzy­ma­niu oso­by podej­rze­wa­nej mają czę­sto decy­du­jące zna­cze­nie dla całe­go pro­cesu kar­nego. Oso­ba zatrzy­mana naj­czę­ściej jest zasko­czona samym zatrzy­ma­niem i tym, co dzie­je się bez­po­śred­nio po nim. W wie­lu przy­pad­kach, chcąc popra­wić swo­ją sytu­ację, skła­da oświad­cze­nia lub podej­muje inne czyn­no­ści, któ­re przy­no­szą sku­tek odwrot­ny od zamie­rzo­ne­go.

Moż­li­wie jak naj­szyb­sze usta­no­wie­nie obroń­cy dla oso­by zatrzy­ma­nej na ogół zapo­biega podej­mo­wa­niu przez taką oso­bę, w nie­wąt­pli­wie trud­nej dla niej sytu­acji, nie­roz­waż­nych decy­zji. Czę­sto sta­nowi rów­nież waż­ne wspar­cie psy­chiczne dla zatrzy­ma­nego, któ­ry wie, że nie jest w tej trud­nej sytu­acji pozo­sta­wiony sam.

Obroń­ca usta­no­wiony bez­po­śred­nio po zatrzy­ma­niu może rów­nież zło­żyć do sądu zaża­le­nie na zatrzy­ma­nie, doma­ga­jąc się zba­da­nia zasad­no­ści, legal­no­ści oraz pra­wi­dło­wo­ści zatrzy­ma­nia, jed­no­cze­śnie żąda­jąc natych­mia­sto­wego zwol­nie­nia zatrzy­ma­ne­go.

Dla oso­by zatrzy­ma­nej obroń­cę może usta­no­wić inna oso­ba (czło­nek rodzi­ny, inna bli­ska oso­ba, zna­jomy – de fac­to kto­kol­wiek, kto posia­da wie­dzę o zatrzy­ma­niu).

Postępowanie przygotowawcze

Podej­rzany już w postę­po­wa­niu przy­go­to­waw­czym musi podej­mo­wać istot­ne decy­zje o nie­ba­ga­tel­nym czę­sto zna­cze­niu dla toku całe­go pro­cesu – m.in. czy skła­dać na tym eta­pie postę­po­wa­nia wyja­śnie­nia, a jeśli tak, to w jakim zakre­sie.

Obec­ność obroń­cy już na tym eta­pie postę­po­wa­nia nie tyl­ko uła­twia podej­rza­nemu podej­mo­wa­nie wła­ści­wych decy­zji, ale rów­nież gwa­ran­tuje zgod­ny z pro­ce­durą prze­bieg czyn­no­ści pro­ce­so­wych, w szcze­gól­no­ści zapo­bie­ga­jąc ewen­tu­al­nemu wywie­ra­niu pre­sji na podej­rza­nym.

Postępowanie przed sądem

Postę­po­wa­nie przed sądem jest zasad­ni­czym eta­pem postę­po­wa­nia kar­ne­go.

Opra­co­wa­nie tak­tyki obro­ny, podej­mo­wa­nie decy­zji co do wnio­sków dowo­do­wych, kon­tro­lo­wa­nie opi­nii bie­głych, aktyw­ne uczest­nic­two w prze­słu­cha­niach świad­ków czy bie­żące reago­wa­nie na decy­zje pro­ce­sowe sądu – to tyl­ko nie­które z czyn­no­ści podej­mo­wa­nych przez obroń­cę na tym eta­pie postę­po­wa­nia, gwa­ran­tu­jących oskar­żo­nemu rze­czy­wi­stą reali­za­cję przy­słu­gu­ją­cego mu pra­wa do obro­ny.

Wykonywanie kary

Pomoc praw­na na eta­pie postę­po­wa­nia wyko­naw­czego obej­muje w szcze­gól­no­ści spo­rzą­dza­nie zaża­leń na posta­no­wie­nia o zarządze­niu wyko­na­nia kary, wnio­sków o odro­cze­nie wyko­na­nia kary, o wyda­nie wyro­ku łącz­nego, o wyra­że­nie zgo­dy na odbywa­nie kary w sys­te­mie dozo­ru elek­tro­nicz­nego, a tak­że wnio­sków o prze­rwę w wyko­na­niu kary oraz o warun­kowe zwol­nie­nie z odby­cia resz­ty kary.